HD28226

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD28226 latin yazuında])
HD28226
Каталог коды HD 28226[1], CCDM J04280+2137A[1], GCRV 2597[1], GSC 01277-01628[1], HIC 20842[1], HIP 20842[1], HR 1403[1], IDS 04221+2124 A[1], IRAS 04250+2130[1], JP11 4857[1], 2MASS J04280078+2137117[1], N30 928[1], PPM 93535[1], ROT 3869[1], SAO 76618[1], TD1 3184[1], UBV 4290[1], UBV M 41273[1], uvby98 520250067[1], WDS J04280+2137A[1], YZ 21 1437[1], AG+21 421[1], BD+21 647[1], CSI+21 647 1[1], TYC 1277-1628-1[1], WEB 3997[1], Gaia DR2 145391484855481344[1] һәм KSENIYA[1]
Йолдызлык Сәвер йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 50,0583 ± 0,2919 парсек[3]
Скорость вращения звезды 105 km/s[4]
Параллакс 19,968 ± 0,067 миллисекунда дуги[5]
Склонение собственного движения −42,262 ± 0,145 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 96,615 ± 0,249 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 37,9 ± 1,3 km/s[6]
Спектраль сыйныф A3m[7]
Күренмә йолдызча зурлык 5,711 ± 0,001[8]
Металличность 0,31[9]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 67,003263886876 °[3]
Авышлык 21,619903476951 °[3]
Нәтиҗәле температура 7900 K[10]
Өслек гравитациясе 8000 сантиметр на секунду в квадрате[10]

HD28226Сәвер йолдызлыгы[2]нда урнашкан A3m[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,711 ± 0,001[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 28226 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  5. S. Bertone, G. Fedorets, M. Weiler et al. Gaia Data Release 2. Observational Hertzsprung-Russell diagrams // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2018. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201832843arXiv:1804.09378
  6. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  7. 7,0 7,1 A. Cowley A study of the bright A stars. I. A catalogue of spectral classifications, A study of the bright stars. I. A catalogue of spectral classifications // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1969. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/110819
  8. 8,0 8,1 Joner M. D., Taylor B. J., Laney C. D. et al. Homogeneous photometry for the Hyades: scale-factor and zero-point tests of previously published BV(RI)_C_photometry // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2006. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/504410
  9. L. Fossati Chemical composition of A and F dwarfs members of the Hyades open cluster // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2010. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/200913273arXiv:1006.5284
  10. 10,0 10,1 Brandner W. Single stars in the Hyades open cluster. Fiducial sequence for testing stellar and atmospheric models // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2016. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201527044arXiv:1509.00053
  11. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]