HD29140

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD29140 latin yazuında])
HD29140
Каталог коды 2MASS J04353925+1009388[1], HD 29140[1], HIP 21402[1], HR 1458[1], SAO 94026[1], IRAS 04328+1003[1], d Tau, ADS 3317 A[1], 1RXS J043538.5+100941[1], BD+09 607[1], CCDM J04356+1010AC[1], CEL 435[1], CSV 100396[1], GC 5599[1], GCRV 2686[1], GSC 00673-01488[1], HIC 21402[1], IDS 04302+0957 A[1], JP11 902[1], NSV 1658[1], PLX 1015[1], PLX 1015.00[1], PPM 120054[1], ROT 656[1], TD1 3350[1], TYC 673-1488-1[1], UBV 4427[1], uvby98 100029140[1], WDS J04357+1010A[1], WDS J04357+1010Aa,Ab[1], YZ 10 1690[1], YPAC 353[1], SBC9 257[1], SBC7 183[1], PMSC 04302+0957A[1], PMSC 04302+0957AP[1], WEB 4109[1], Gaia DR2 3293714285051109504[1], 88 Tau, Gaia DR3 3293714285052444800[1], TIC 373139866[1], AG+10 463[1], UBV M 10224[1] һәм Renson 7450[1]
Йолдызлык Сәвер йолдызлыгы
Компаньон 88 Tauri B[d]
Җирдән ераклык 51,266 ± 2,1751 парсек[2]
Скорость вращения звезды 36 km/s[3]
Параллакс 19,5061 ± 0,8276 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −31,407 ± 0,728 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 47,937 ± 1,134 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 23,97 ± 0,18 km/s[4]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][5]
Спектраль сыйныф Am[6]
Күренмә йолдызча зурлык 4,25 ± 0,009[7]
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,85
Металличность 0,27[8]
Радиюс 3,68 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 68,91360921293 °[2]
Авышлык 10,16075323472 °[2]
Нәтиҗәле температура 8400 K[10][8]
Өслек гравитациясе 10 000 сантиметр на секунду в квадрате[10][8]

HD29140Сәвер йолдызлыгында урнашкан Am[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,25 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 88 Tau SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  4. Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20041213arXiv:astro-ph/0406573
  5. Kukarkin B. V., Kholopov P. N., Artiukhina N. M. һ.б. Catalogue of suspected variable stars. Moscow, Acad. of Sciences USSR Shternberg,1951 (1981) — 1981.
  6. 6,0 6,1 Levato H. Rotational velocities and spectral types for a sample of binary systems — 1975.
  7. 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. 8,0 8,1 8,2 Patchett B. E., McCALL A., Stickland D. J. On the application of automation to the measurement and reduction of high dispersion stellar spectra // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 1973. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/164.4.329
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. 10,0 10,1 Smith M. A. Microturbulence and abundances in Am stars: inferences concerning metallicism // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1971. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  11. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]