HD35881

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD35881 latin yazuında])
HD35881
Каталог коды HD 35881[1], CEL 718[1], GSC 00101-00425[1], HIC 25567[1], HIP 25567[1], JP11 1091[1], 2MASS J05275423+0106180[1], PPM 148987[1], ROT 813[1], SAO 112793[1], TD1 4653[1], UBV 5214[1], UBV M 10993[1], uvby98 100035881[1], YZ 0 1324[1], AG+01 581[1], BD+00 1082[1], TYC 101-425-1[1] һәм Gaia DR2 3221980978224116224[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 364,6042 ± 9,372 парсек[3]
Скорость вращения звезды 220 km/s[4][5]
Параллакс 2,7427 ± 0,0705 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −0,278 ± 0,106 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 1,445 ± 0,119 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 34,9 ± 4,1 km/s[6]
Спектраль сыйныф B8V[7][8][9]
Күренмә йолдызча зурлык 7,77[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 81,975972092119 °[3]
Авышлык 1,10505141214 °[3]

HD35881 — Орион йолдызлыгы[2]нда урнашкан B8V[7][8][9] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,77[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 35881 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Perinotto M., Bernacca P. L. A catalogue of stellar rotational velocities: I. Main sequence single stars. II. Main sequence spectroscopic binaries and eclipsing systems. // Contributi dell'Osservatorio Astrofisica dell'Universita di Padova in Asiago — University of Padua, Asiago Astrophysical Observatory, 1970.
  5. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  6. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  7. ↑ 7,0 7,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  8. ↑ 8,0 8,1 Bernacca P. L. New He-weak stars in the I Orion association // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1971. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. ↑ 9,0 9,1 Sharpless S. A study of the Orion aggregate of early-type stars // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1952. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/145610
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD35881&oldid=2933072