HD36313

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD36313 latin yazuında])
HD36313
Каталог коды ADS 4116 AB[1], CCDM J05308-0022AB[1], CSV 100500[1], GSC 04766-01181[1], HD 36313[1], IDS 05256-0027 AB[1], 2MASS J05304522-0022241[1], NSV 2054[1], PPM 175879[1], SAO 132196[1], TD1 4754[1], UBV 5290[1], uvby98 100036313 ABV[1], WDS J05308-0022AB[1], YZ 90 1355[1], Gaia DR2 3220740763466984832[1], V1093 Ori[1], TYC 4766-1181-1[1], UBV M 11069[1], Renson 9370[1], TIC 50720620[1] һәм Gaia DR3 3220740763466984832[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы
Скорость вращения звезды 85,055 km/s[2]
Параллакс 2,5928 ± 0,5585 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 5,639 ± 0,524 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 1,991 ± 0,664 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 8,02687 ± 0,55482 km/s[2]
Спектраль сыйныф ApSi[4]
Күренмә йолдызча зурлык 8,21[1]
Чор J2000.0[d][5][1]
Туры калкулык 82,68845663282 °[3]
Авышлык −0,3734077067 °[3]
Нәтиҗәле температура 8065 K[6][7]
Өслек гравитациясе 5186 сантиметр на секунду в квадрате[2]

HD36313 — Орион йолдызлыгында урнашкан ApSi[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,21[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 V1093 Ori SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Jönsson, Henrik, Holtzman, Jon A., Allende Prieto C. et al. APOGEE Data and Spectral Analysis from SDSS Data Release 16: Seven Years of Observations Including First Results from APOGEE-South // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2020. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/ABA592 — arXiv:2007.05537
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  5. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  6. ↑ Suárez G., Kounkel M., Stassun K. et al. The APOGEE-2 Survey of the Orion Star-forming Complex. II. Six-dimensional Structure // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AAD1F1 — arXiv:1805.04649
  7. ↑ Longa-Peña P., Barba R., Kratter K. M. et al. Close Companions around Young Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2019. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AB13B1 — arXiv:1903.10523
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD36313&oldid=2933043