Эчтәлеккә күчү

HD36918

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD36918 latin yazuında])
HD36918
Каталог коды HD 36918[1], ALS 16706[1], CCDM J05348-0600A[1], GSC 04778-01350[1], IDS 05299-0604 A[1], JP11 5616[1], 2MASS J05344911-0600228[1], PPM 188197[1], SAO 132289[1], SRS 6486[1], UBV M 51633[1], uvby98 900010417[1], WDS J05348-0600A[1], YZ 0 4182[1], YZ 96 1545[1], BD-06 1231[1], BDS 2830 A[1], TYC 4778-1350-1[1] һәм Gaia DR2 3017188622495555328[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 403,8772 ± 8,3026 парсек[3]
Скорость вращения звезды 362,682 ± 2,316 km/s[4]
Параллакс 2,476 ± 0,0509 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 0,255 ± 0,08 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 1,15 ± 0,084 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 40,357727 ± 3,28474 km/s[5], 61,24944 ± 13,53267 km/s[5], 26,508339 ± 3,42166 km/s[5], 52,406483 ± 6,06865 km/s[5], 20,33545 ± 19,56722 km/s[5], 41,102295 ± 20,7036 km/s[5], 37,904526 ± 4,43294 km/s[5], 41,58534 ± 2,98556 km/s[5], 35,7999 ± 5,02351 km/s[5], 61,082863 ± 3,6252 km/s[5], 57,619263 ± 4,20997 km/s[5], 44,429165 ± 4,96165 km/s[5], 15,127893 ± 4,13602 km/s[5], 43,82844 ± 10,43551 km/s[5], 37,944233 ± 3,7028 km/s[5], 33,331207 ± 4,43249 km/s[5], 22,405796 ± 3,12248 km/s[5], 32,95359 ± 3,14573 km/s[5], 40,357727 ± 3,284740448 km/s[5] һәм 40,357727 ± 3,2847404 km/s[5]
Спектраль сыйныф B8.3[6]
Күренмә йолдызча зурлык 8,26[6]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 83,704677960611 °[3]
Авышлык −6,0063687004 °[3]
Нәтиҗәле температура 6999 K[4]
Өслек гравитациясе 5730 сантиметр на секунду в квадрате[4]

HD36918 — Орион йолдызлыгы[2]нда урнашкан B8.3[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,26[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 36918 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Pan K., Zasowski G., Nidever D. L. et al. IN-SYNC. IV. The young stellar population in the Orion A molecular cloud // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2016. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.3847/0004-637X/818/1/59 — arXiv:1511.04147
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 Zasowski G., Frinchaboy P. M., Nidever D. L. et al. IN-SYNC. III. The dynamical state of IC 348 - a super-virial velocity dispersion and a puzzling sign of convergence // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2015. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/807/1/27
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Hsu W.-H., Hartmann L., Allen L. et al. Evidence for environmental dependence of the upper stellar initial mass function in Orion A // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2013. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/764/2/114 — arXiv:1212.1171
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD36918&oldid=2932963