Эчтәлеккә күчү

HD37819

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD37819 latin yazuında])
HD37819
Каталог коды GSC 01873-00642[1], HD 37819[1], 2MASS J05422808+2859555[1], PPM 94717[1], SAO 77431[1], UBV 5807[1], uvby98 100037819[1], YZ 28 2617[1], AG+28 542[1], BD+28 856[1], Gaia DR1 3444152038647140096[1], Gaia DR2 3444152042944687744[1], V356 Aur[1], TIC 75698886[1], TYC 1873-642-1[1], UBV M 11385[1], Renson 10213[1] һәм Gaia DR3 3444152042944687744[1]
Йолдызлык Йөкче йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 230,335 ± 1,337 парсек[2]
Скорость вращения звезды 23 km/s[3]
Параллакс 4,3415 ± 0,0252 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −20,322 ± 0,017 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 0,897 ± 0,031 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 40,1 km/s[4]
Тип переменной звезды Переменная типа Дельты Щита[d][5]
Спектраль сыйныф kF1hF5mF5(Ib)[6]
Күренмә йолдызча зурлык 8,08[1]
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 85,61704028653 °[2]
Авышлык 28,99875139056 °[2]

HD37819 — Йөкче йолдызлыгы[d]нда урнашкан kF1hF5mF5(Ib)[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,08[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 V356 Aur SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ E. Rodríguez, López-González M. J., P. López de Coca A revised catalogue of δ Sct stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/AAS:2000221
  4. ↑ Sandage A. U, V, W velocity components for the old disk using radial velocities of 1295 stars in the three cardinal galactic directions // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1987. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/114341
  5. ↑ Alfonso-Garzón, J., Domingo, A. The first INTEGRAL-OMC catalogue of optically variable sources // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — 13 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201220095 — arXiv:1210.0821
  6. ↑ 6,0 6,1 McGahee, Courtney, Gray, Richard O., Griffin, R. E. M. et al. A Spectroscopic Classification Survey to Search for New ρ Puppis Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2020. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AB974C
  7. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD37819&oldid=2932862