HD40602

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD40602 latin yazuında])
HD40602
Каталог коды HD 40602[1], GSC 00717-00805[1], HIC 28432[1], HIP 28432[1], JP11 1301[1], 2MASS J06001555+0857222[1], PPM 149748[1], SAO 113344[1], TD1 5774[1], UBV M 11691[1], uvby98 100040602[1], YZ 8 2546[1], SBC9 3640[1], AG+08 679[1], BD+08 1138[1], TYC 717-805-1[1] һәм Gaia DR2 3323573340072861056[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 181,4421 ± 4,5234 парсек[3]
Параллакс 5,5114 ± 0,1374 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −19,518 ± 0,232 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −6,916 ± 0,357 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 36,4 ± 9,2 km/s[4] һәм 36,4 ± 9,2 km/s[4]
Спектраль сыйныф Am[5][6]
Күренмә йолдызча зурлык 7,94[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 90,064821552977 °[3]
Авышлык 8,956174902638 °[3]
Нәтиҗәле температура 7376 K[7]

HD40602Орион йолдызлыгы[2]нда урнашкан Am[5][6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,94[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 40602 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. 4,0 4,1 F. Arenou Radial velocities. Measurements of 2800 B2-F5 stars for HIPPARCOS // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1999. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/AAS:1999489
  5. 5,0 5,1 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles A a spectre particulier — 1960.
  6. 6,0 6,1 Slettebak A., Nassau J. J. Peculiar and metallic line A-type stars in a galactic zone // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 1959. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1086/146598
  7. E. Masana, C. Jordi, I. Ribas Effective temperature scale and bolometric corrections from 2MASS photometry // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2006. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20054021arXiv:astro-ph/0601049
  8. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]