HD40932

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD40932 latin yazuında])
HD40932
Масса 2,38 M☉
Каталог коды ADS 4617 AB[1], uvby98 520250169[1], PLX 1393[1], BD+09 1064[1], CCDM J06024+0939AB[1], CEL 1062[1], CSV 6415[1], GC 7635[1], GCRV 3772[1], HD 40932[1], HIC 28614[1], HIP 28614[1], HR 2124[1], JP11 4960[1], N30 1295[1], NSV 2792[1], PPM 149808[1], ROT 963[1], SAO 113389[1], TD1 5856[1], UBV 6112[1], YZ 9 2577[1], PLX 1393.00[1], 1RXS J060222.9+093854[1], 2MASS J06022301+0938503[1], WDS J06024+0939AB[1], Gaia DR2 3329650894894946816[1], SBC9 374[1], SBC9 2544[1], HGAM 493[1], SBC7 263[1], PMSC 05569+0939[1], WEB 5590[1], WEB 5591[1], μ Ori, 61 Ori, Gaia DR3 3329650894896257024[1], IDS 05569+0939 AB[1], TIC 140601757[1] һәм AG+09 633[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы
Җирдән ераклык 59,8967 ± 5,127 парсек[2]
Скорость вращения звезды 12 km/s[3]
Параллакс 16,6954 ± 1,4291 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −24,415 ± 2,13 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 34,474 ± 2,36 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 58,76 ± 11,25 km/s[2]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][4]
Спектраль сыйныф A3Vm[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,13 ± 0,009[6]
Светимость 32,2 солнечная светимость
Металличность −0,3[3]
Радиюс 2,85 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 90,595819504 °[7]
Авышлык 9,64727279 °[7]
Нәтиҗәле температура 7600 K[3]
Өслек гравитациясе 1300 сантиметр на секунду в квадрате[3]
Оценка возраста объекта 282 миллион лет

HD40932 — Орион йолдызлыгында урнашкан A3Vm[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,13 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 mu. Ori SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  4. ↑ Kukarkin B. V., Kholopov P. N., Artiukhina N. M. һ.б. Catalogue of suspected variable stars. Moscow, Acad. of Sciences USSR Shternberg,1951 (1981) — 1981.
  5. ↑ 5,0 5,1 Edwards T. W. MK classification for visual binary components // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1976. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/111879
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD40932&oldid=2932640