HD4161

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD4161 latin yazuında])
HD4161
Каталог коды IRAS 00423+7443[1], SAO 4216[1], 2MASS J00453907+7459170[1], GSC 04307-02167[1], HD 4161[1], HIP 3572[1], HR 192[1], ADS 624 A[1], BD+74 27[1], BD+74 27A[1], CCDM J00457+7459A[1], FK5 24[1], GC 891[1], GCRV 407[1], HIC 3572[1], IDS 00390+7426 A[1], N30 152[1], PMC 90-93 17[1], PPM 4492[1], ROT 129[1], TD1 403[1], TYC 4307-2167-1[1], UBV 21584[1], YZ Cas[1], WDS J00457+7459A[1], 21 Cas, SBC9 41[1], SBC7 28[1], PMSC 00390+7426A[1], PMSC 00390+7426Aab[1], Gaia DR1 539047360908768128[1], WEB 632[1], Gaia DR2 539047365205648128[1], Gaia DR3 539047365205648128[1], TIC 275259749[1], AG+74 16[1] һәм Renson 1140[1]
Йолдызлык Кассиопея йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 93,872 ± 0,4503 парсек[2]
Скорость вращения звезды 29,2 km/s
Параллакс 10,6528 ± 0,0511 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −22,936 ± 0,054 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −15,306 ± 0,045 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 8,9 ± 0,4 km/s[3][4]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][5][6][7]
Спектраль сыйныф A1V[8]
Күренмә йолдызча зурлык 5,652 ± 0,009[9]
Металличность −0,19[10]
Чор J2000.0[d][11][1]
Туры калкулык 11,4128190385 °[2]
Авышлык 74,98807060352 °[2]
Нәтиҗәле температура 6700 K[10]
Өслек гравитациясе 20 400 сантиметр на секунду в квадрате[10]

HD4161Кассиопея йолдызлыгы[d]нда урнашкан A1V[8] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,652 ± 0,009[9] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[12] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[13][14]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[15] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[16] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[17] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[18]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 21 Cas SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  4. Evans D. S. The revision of the general catalogue of radial velocities // Proceedings of the International Astronomical UnionCambridge University Press, 1979. — ISSN 1743-9221; 1743-9213
  5. Kreiner, J. M. Up-to-date linear elements of eclipsing binaries // Acta Astron. / M. KubiakCopernicus Foundation for Polish Astronomy, 2004. — ISSN 0001-5237
  6. Kruse, Ethan, Caldwell, Douglas A., Stassun, Keivan G. et al. TESS Eclipsing Binary Stars. I. Short-cadence Observations of 4584 Eclipsing Binaries in Sectors 1–26 // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 2022. — 22 p. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.3847/1538-4365/AC324AarXiv:2110.13382
  7. IJspeert, L. W., Tkachenko, A., Johnston, C. et al. An all-sky sample of intermediate- to high-mass OBA-type eclipsing binaries observed by TESS // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2021. — 19 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/202141489arXiv:2107.10005
  8. 8,0 8,1 Hill G., Hilditch R. W., Younger F. һ.б. MK classifications of some northern hemisphere binary systems — 1975.
  9. 9,0 9,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  10. 10,0 10,1 10,2 Takeda Y., Han I., Kang D. et al. Compositional differences between the component stars of eclipsing close binary systems showing chemical peculiarities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2019. — 18 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STZ449arXiv:1902.04766
  11. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  12. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  13. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  14. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  15. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  16. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  17. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  18. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]