HD41684

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD41684 latin yazuında])
HD41684
Каталог коды CPC 17 2537[1], GSC 07075-00879[1], HD 41684[1], HIC 28836[1], HIP 28836[1], 2MASS J06051127-3243513[1], NSV 2826[1], PPM 282256[1], SAO 196479[1], TD1 6064[1], UCAC3 115-20469[1], Gaia DR1 2889951895680470144[1], Gaia DR2 2889951899978087296[1], AW Col[1], Gaia DR3 2889951899978087296[1], TIC 160328766[1], TYC 7075-879-1[1], Renson 11120[1], CD-32 2754[1], CPD-32 1013[1], SV* BV 1044[1] һәм WISEA J060511.28-324351.4[2]
Йолдызлык Күгәрчен йолдызлыгы[d][3]
Җирдән ераклык 130,55 ± 0,3647 парсек[4] һәм 130,9611 парсек[2]
Параллакс 7,6599 ± 0,0214 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −14,298 ± 0,025 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 1,827 ± 0,02 миллиарксекунд в год[4]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][5][6][7]
Спектраль сыйныф A3(m)A7-A7[8]
Күренмә йолдызча зурлык 8 ± 0,01[9]
Чор J2000.0[d][10]
Туры калкулык 91,29699831354 °[4]
Авышлык −32,73091229882 °[4]

HD41684 — Күгәрчен йолдызлыгы[d][3]нда урнашкан A3(m)A7-A7[8] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8 ± 0,01[9] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 AW Col SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 Gaia Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 VizieR
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  5. ↑ Kruse, Ethan, Caldwell, Douglas A., Stassun, Keivan G. et al. TESS Eclipsing Binary Stars. I. Short-cadence Observations of 4584 Eclipsing Binaries in Sectors 1–26 // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2022. — 22 p. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.3847/1538-4365/AC324A — arXiv:2110.13382
  6. ↑ Justesen, Anders B. Temperature and Distance Dependence of Tidal Circularization in Close Binaries: A Catalog of Eclipsing Binaries in the Southern Hemisphere Observed by the TESS Satellite // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2021. — 16 p. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.3847/1538-4357/ABEFCD — arXiv:2103.09216
  7. ↑ Zakrzewski, B., Kim, H. -W., Ogłoza, W. A Comprehensive Catalog of Galactic Eclipsing Binary Stars with Eccentric Orbits Based on Eclipse Timing Diagrams // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2018. — 27 p. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.3847/1538-4365/AAB7EF
  8. ↑ 8,0 8,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982.
  9. ↑ 9,0 9,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  10. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD41684&oldid=2932572