HD4329

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD4329 latin yazuında])
HD4329
Каталог коды HD 4329[1], GCRV 25478[1], GSC 06423-00858[1], 2MASS J00453202-2841056[1], PPM 243198[1], SAO 166540[1], UBV 622[1], UBV M 7626[1], uvby98 100004329[1], YZ 118 265[1], SGPA 116[1], TYC 6423-858-1[1], Gaia DR1 2342102119558945024[1] һәм Gaia DR2 2342102119558945024[1]
Йолдызлык Сынчы йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 563,2216 ± 38,6689 парсек[3]
Параллакс 1,7755 ± 0,1219 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −1,105 ± 0,089 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 8,845 ± 0,119 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −14 km/s[4] һәм 6 km/s[5]
Спектраль сыйныф A0V[6]
Күренмә йолдызча зурлык 10,15[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 11,383432206226 °[3]
Авышлык −28,684930937804 °[3]

HD4329Сынчы йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан A0V[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 10,15[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 4329 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Harding G. A., Fahim F., Haslam C. M. Motion of A0 stars perpendicular to the galactic plane. IV. Radial velocities in the South Galactic Pole — 1971.
  5. Bond H. E., Perry C. L., Bidelman W. P. Radial velocities and spectral classification of A-type stars near the South Galactic Pole // Publications of the Astronomical Society of the PacificUniversity of Chicago Press, 1971. — ISSN 0004-6280; 1538-3873doi:10.1086/129191
  6. 6,0 6,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982.
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]