HD47755

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD47755 latin yazuında])
HD47755
Каталог коды ADS 5316[1], ADS 5316 A[1], ALS 9088[1], CCDM J06406+0947A[1], GSC 00750-01635[1], HD 47755[1], IDS 06350+0955 A[1], 2MASS J06403835+0947160[1], NGC 2264 74[1], PPM 151022[1], SAO 114246[1], SDSS J064038.35+094716.2[1], UBV M 31885[1], UCAC2 35177810[1], uvby98 222640074[1], WDS J06406+0947A[1], YZ 9 3124[1], AG+09 750[1], BD+09 1332[1], HGAM 547[1], TYC 750-1635-1[1], [VGK85] NGC 2264 +09 223[1], BD+09 1332A[1], Gaia DR1 3326715709947576192[1], Gaia DR2 3326715714242517248[1] һәм V684 Mon
Йолдызлык Сыңармөгез йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 700,6236 ± 42,166 парсек[3]
Параллакс 1,4273 ± 0,0859 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −3,942 ± 0,117 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −1,456 ± 0,135 миллиарксекунд в год[3]
Спектраль сыйныф B4[4]
Күренмә йолдызча зурлык 8,44[5]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 100,15985977883 °[3]
Авышлык 9,787790553635 °[3]

HD47755Сыңармөгез йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан B4[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,44[5] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 V684 Mon SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. 4,0 4,1 Sung H., Bessell M. S., Lee S.-W. UBVRI H-alpha photometry of the young open cluster NGC 2264 // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1997. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/118674
  5. 5,0 5,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]