HD47934

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD47934 latin yazuında])
HD47934
Каталог коды HD 47934[1], ADS 5333 AB[1], CCDM J06414+0944AB[1], GSC 00750-01165[1], IDS 06359+0950 AB[1], JP11 4004[1], 2MASS J06412206+0943515[1], NGC 2264 206[1], PPM 151053[1], SAO 114273[1], SDSS J064122.02+094351.6[1], TD1 7798[1], UBV M 31955[1], UCAC2 35177925[1], uvby98 222640206[1], WDS J06414+0944AB[1], YZ 9 3141[1], AG+09 761[1], BD+09 1349[1], TYC 750-1165-1[1], [VGK85] NGC 2264 +09 252[1] һәм BD+09 1349A[1]
Йолдызлык Сыңармөгез йолдызлыгы[d][2]
Склонение собственного движения −1,8 ± 1,5 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −2,3 ± 1,7 миллиарксекунд в год[3]
Спектраль сыйныф B6[4]
Күренмә йолдызча зурлык 8,7[5]
Чор J2000.0[d][6]
Туры калкулык 100,34187458 °[6]
Авышлык 9,73100694 °[6]

HD47934Сыңармөгез йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан B6[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,7[5] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 47934 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 Winter L. The Second U.S. Naval Observatory CCD Astrograph Catalog (UCAC2) — 2003.
  4. 4,0 4,1 Sung H., Bessell M. S., Lee S.-W. UBVRI H-alpha photometry of the young open cluster NGC 2264 // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1997. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/118674
  5. 5,0 5,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  6. 6,0 6,1 6,2 Bastian U., Fabricius C. The Tycho Reference Catalogue // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1998. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]