HD5797

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD5797 latin yazuında])
HD5797
Каталог коды GCRV 570[1], GSC 04017-01474[1], HD 5797[1], HIC 4717[1], HIP 4717[1], 2MASS J01003343+6026408[1], PPM 12651[1], SAO 11520[1], UBV 918[1], uvby98 100005797[1], YZ 60 832[1], AG+60 113[1], BD+59 163[1], Gaia DR1 426490355572936704[1], WEB 892[1], Gaia DR2 426490355572936704[1], V551 Cas[1], TYC 4017-1474-1[1], UBV M 7834[1], Renson 1530[1], TIC 256106349[1] һәм Gaia DR3 426490355572936704[1]
Йолдызлык Кассиопея йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 565,867 ± 25,3923 парсек[2]
Скорость вращения звезды 21,5 ± 3,9 km/s[3]
Параллакс 1,7672 ± 0,0793 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −2,672 ± 0,08 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −8,489 ± 0,062 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −6,5 ± 0,6 km/s[4]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d][5]
Спектраль сыйныф Am[6][7]
Күренмә йолдызча зурлык 8,5[8]
Металличность 1,75[9]
Чор J2000.0[d][10][1]
Туры калкулык 15,13931122831 °[2]
Авышлык 60,44470294213 °[2]
Нәтиҗәле температура 7500 K[3]
Өслек гравитациясе 6000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD5797Кассиопея йолдызлыгы[d]нда урнашкан Am[6][7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,5[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 V551 Cas SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 Yakunin I. A., Kudryavtsev D. O., Semenko E. A. et al. Fundamental Parameters of CP Stars observed at the 6-m Telescope. I. Observations in 2009-2011 // Astrophysical BulletinSpringer Science+Business Media, 2019. — ISSN 1990-3413; 1990-3421
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. Alfonso-Garzón, J., Domingo, A. The first INTEGRAL-OMC catalogue of optically variable sources // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2012. — 13 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201220095arXiv:1210.0821
  6. 6,0 6,1 Barbier M. La mesure des vitesses radiales au prisme objectif XXI. Revision et resultats nouveaux dans la SA 8 — 1968.
  7. 7,0 7,1 Fehrenbach C., Petit M., Cruvellier G. et al. La mesure des vitesses radiales au prisme objectif. XII. 5eme liste de vitesses radiales determinees au prisme objectif a vision directe // Journal des observateurs — 1961. — ISSN 0368-3389
  8. 8,0 8,1 Schwassmann A., Van Rhijn P. J. Bergedorfer spektral-Durchmusterung der 115 Nordlichen Kapteynschen Eichfelder 1-19 — 1935.
  9. Adelman S. J. Line identifications, elemental abundances, and equivalent widths for 21 sharp-lined cool peculiar A stars and two comparison standards // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1973. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/190277
  10. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  11. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]