HD67317

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD67317 latin yazuında])
HD67317
Каталог коды HD 67317[1], ADS 6620 A[1], CCDM J08102+5548A[1], GSC 03799-00795[1], HIC 40006[1], HIP 40006[1], IDS 08023+5606 A[1], 2MASS J08101254+5548155[1], PPM 31521[1], 1RXS J081012.9+554807[1], SAO 26702[1], TD1 11797[1], WDS J08102+5548A[1], YZ 55 5401[1], Gaia DR2 1033349172706023936[1], Gaia DR1 1033349168409639808[1], SBC9 2542[1], AG+55 638[1], BD+56 1269[1], TYC 3799-795-1[1], [ZEH2003] RX J0810.2+5548 1[1], RX J0810.2+5548[1] һәм BD+56 1269A[1]
Йолдызлык Селәүсән йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 103,076 ± 0,628 парсек[3]
Параллакс 9,7016 ± 0,0591 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −60,07 ± 0,084 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −15,674 ± 0,083 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 6,37 ± 0,11 km/s[4]
Спектраль сыйныф Am[5]
Күренмә йолдызча зурлык 7,57 ± 0,01[6]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 122,55236168234 °[3]
Авышлык 55,804319945367 °[3]

HD67317Селәүсән йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан Am[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,57 ± 0,01[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 67317 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20041213arXiv:astro-ph/0406573
  5. 5,0 5,1 Cowley A. P., Cowley R. C. Slit spectra of some peculiar and metallic-line A stars // Publications of the Astronomical Society of the PacificUniversity of Chicago Press, 1965. — ISSN 0004-6280; 1538-3873doi:10.1086/128190
  6. 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]