Эчтәлеккә күчү

HD70826

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD70826 latin yazuında])
HD70826
Каталог коды HD 70826[1], CCDM J08248+2009A[1], GSC 01387-00746[1], HIC 41232[1], HIP 41232[1], IDS 08190+2030 A[1], 2MASS J08244918+2009107[1], N30 1951[1], PPM 98676[1], SAO 80164[1], uvby98 100070826[1], WDS J08248+2009A[1], YZ 20 3372[1], SBC9 2586[1], AG+20 973[1], BD+20 2079[1], BDS 4588 A[1], Gaia DR1 663815164423944320[1], Gaia DR2 663815168721193600[1], Gaia DR3 663815168721193600[1], TIC 14602163[1], TYC 1387-746-1[1] һәм Renson 19550[1]
Йолдызлык Саратан йолдызлыгы
Җирдән ераклык 337,064 ± 3,6924 парсек[2]
Скорость вращения звезды 6,1 km/s[3]
Параллакс 2,9668 ± 0,0325 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −6,183 ± 0,026 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 0,959 ± 0,033 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −1,07 ± 0,08 km/s[4]
Спектраль сыйныф G7III[1]
Күренмә йолдызча зурлык 7,38 ± 0,009[5]
Металличность −0,08[3]
Чор J2000.0[d][6][1]
Туры калкулык 126,20493210166 °[2]
Авышлык 20,15298993032 °[2]
Нәтиҗәле температура 5265 K[7]
Өслек гравитациясе 1600 сантиметр на секунду в квадрате[8][7]

HD70826 — Саратан йолдызлыгында урнашкан G7III[1] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,38 ± 0,009[5] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 70826 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 Isaacson H., Dressing C. D., Schlieder J. E. et al. Planet Candidates from K2 Campaigns 5–8 and Follow-up Optical Spectroscopy // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2017. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AA9B83 — arXiv:1711.06377
  4. ↑ Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  5. ↑ 5,0 5,1 Oja T. UBV photometry of stars whose positions are accurately known. V // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1987. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 Mayo, Andrew W., Bieryla, Allyson, Livingston, John et al. 275 Candidates and 149 Validated Planets Orbiting Bright Stars in K2 Campaigns 0–10 // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — 25 p. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AAADFF — arXiv:1802.05277
  8. ↑ Adamczak, Jens, Lambert, David L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD70826&oldid=2930641