HD71030

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD71030 latin yazuında])
HD71030
Масса 1,48 M☉
Каталог коды HD 71030[1], HIP 41319[1], HR 3299[1], IRAS 08229+1712[1], SAO 97806[1], 2MASS J08254990+1702469[1], ASCC 859112[1], BD+17 1842[1], GC 11494[1], GCRV 5560[1], HIC 41319[1], LSPM J0825+1702[1], LTT 12199[1], N30 1957[1], NLTT 19493[1], PLX 1999[1], PLX 1999.00[1], PPM 125248[1], TD1 12385[1], TYC 1383-84-1[1], uvby98 100071030[1], YZ 17 3328[1], YPAC 463[1], Gaia DR1 656028801033071232[1], WEB 7994[1], Gaia DR2 656028805330545792[1], 25 Cnc, d² Cnc, Gaia DR3 656028805330545792[1], TIC 6994727[1], AG+17 899[1], UBV M 14297[1], Renson 19630[1] һәм EPIC 211780967[1]
Йолдызлык Саратан йолдызлыгы
Җирдән ераклык 45,495 ± 0,0664 парсек[2]
Параллакс 21,9803 ± 0,0321 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −151,554 ± 0,026 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −191,567 ± 0,036 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 37,38 ± 0,17 km/s[3]
Спектраль сыйныф F5IIIm?[4]
Күренмә йолдызча зурлык 5,8[5], 6,55[1], 5,184 ± 0,037[6], 5,015 ± 0,016[6], 4,962 ± 0,021[6] һәм 5,998645 ± 0,002768[2]
Светимость 6,25 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 2,84
Металличность −0,29[7]
Радиюс 1,8 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][3][1]
Туры калкулык 126,45782193697 °[2]
Авышлык 17,04626992457 °[2]
Нәтиҗәле температура 6571 K[7]
Өслек гравитациясе 9500 сантиметр на секунду в квадрате[7]
Оценка возраста объекта 2,5 гигагод

HD71030 — Саратан йолдызлыгында урнашкан F5IIIm?[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,8[5], 6,55[1], 5,184 ± 0,037[6], 5,015 ± 0,016[6], 4,962 ± 0,021[6] һәм 5,998645 ± 0,002768[2] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 d02 Cnc SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 Cowley A. P. Spectral classification of the bright F stars // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1976. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/129905
  5. ↑ 5,0 5,1 Levison H. F. The USNO-B Catalog // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2003. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/345888 — arXiv:astro-ph/0210694
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Van Dyk S. 2MASS All Sky Catalog of point sources — 2003.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Aguilera-Gómez, Claudia, Ramírez, Iván, Chanamé, Julio Lithium abundance patterns of late-F stars: an in-depth analysis of the lithium desert // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2018. — 15 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201732209 — arXiv:1803.05922
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD71030&oldid=2930624