HD79469

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD79469 latin yazuında])
HD79469
Масса 2,52 M☉
Каталог коды SAO 117527[1], HD 79469[1], HIP 45336[1], HR 3665[1], IRAS 09117+0231[1], 2MASS J09142189+0218511[1], GSC 00227-02544[1], θ Hya, ADS 7253 A[1], PLX 2200[1], LSPM J0914+0218[1], ASCC 1130574[1], BD+02 2167[1], CCDM J09144+0219A[1], FK5 347[1], GC 12743[1], GCRV 6036[1], HIC 45336[1], IDS 09092+0244 A[1], JP11 1787[1], LTT 12431[1], N30 2190[1], NLTT 21281[1], PMC 90-93 250[1], PPM 155592[1], ROT 1453[1], TD1 13698[1], TYC 227-2544-1[1], UBV 8842[1], YZ 2 3711[1], uvby98 100079469[1], PLX 2200.00[1], 2EUVE J0914+02.3[1], EUVE J0914+02.3[1], 1RXS J091422.0+021916[1], WDS J09144+0219A[1], RX J0914.3+0219[1], [ZEH2003] RX J0914.3+0219 1[1], WEB 8635[1], Gaia DR2 3845263368043086080[1], 22 Hya, TIC 430415842[1], Gaia DR3 3845263368043470080[1], AG+02 1244[1], UBV M 15207[1] һәм Renson 22550[1]
Йолдызлык Гидра йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 36,9407 ± 0,8411 парсек[2]
Скорость вращения звезды 97 km/s[3]
Параллакс 27,0704 ± 0,6164 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −322,143 ± 0,57 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 134,386 ± 0,64 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −10,7 ± 0,3 km/s[4]
Спектраль сыйныф B9.5V+DA1.6[5]
Күренмә йолдызча зурлык 3,9[6], 3,82[1], 3,455 ± 0,182[7], 4,04 ± 0,02[7], 3,943 ± 0,016[7] һәм 3,881347 ± 0,00353[2]
Светимость 52 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,92
Металличность −1,48[8]
Радиюс 1,6 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 138,59108362982 °[2]
Авышлык 2,314319976641 °[2]
Нәтиҗәле температура 8691 K[8]
Өслек гравитациясе 1700 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD79469Гидра йолдызлыгы[d]нда урнашкан B9.5V+DA1.6[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 3,9[6], 3,82[1], 3,455 ± 0,182[7], 4,04 ± 0,02[7], 3,943 ± 0,016[7] һәм 3,881347 ± 0,00353[2] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 tet Hya SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. F. Royer, J. Zorec, Gómez A. E. Rotational velocities of A-type stars. III. Velocity distributions // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20065224arXiv:astro-ph/0610785
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Burleigh M. R. Where are all the Sirius-like binary systems? // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2013. — 15 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STT1433arXiv:1307.8047
  6. 6,0 6,1 Levison H. F. The USNO-B Catalog // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2003. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/345888arXiv:astro-ph/0210694
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Van Dyk S. 2MASS All Sky Catalog of point sources — 2003.
  8. 8,0 8,1 8,2 M. Koleva, A. Vazdekis Stellar population models in the UV. I. Characterisation of the New Generation Stellar Library // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2012. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201118065arXiv:1111.5449
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]