HD89393
| HD89393 | |
| Каталог коды | HD 89393[1], CPC 18 4760[1], GSC 07712-02349[1], HIC 50454[1], HIP 50454[1], 2MASS J10180644-4014218[1], PPM 315223[1], SAO 201260[1], uvby98 100089393[1], WDS J10181-4014AB[1] һәм CSI-39 6277 21[1] |
|---|---|
| Йолдызлык | Насос йолдызлыгы[d][2] |
| Параллакс | 4,18 ± 0,82 миллисекунда дуги[3] |
| Склонение собственного движения | −5,91 ± 0,67 миллиарксекунд в год[3] |
| Прямое восхождение собственного движения | −0,57 ± 0,47 миллиарксекунд в год[3] |
| Спектраль сыйныф | ApSrCrEu[4] |
| Күренмә йолдызча зурлык | 8,254[1] |
| Чор | J2000.0[d][3] |
| Туры калкулык | 154,526846905 °[3] |
| Авышлык | −40,239389925 °[3] |
HD89393 — Насос йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан ApSrCrEu[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,254[1] тәшкил итә.
Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[5] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[6][7]
Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[8] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[9] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[10] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[11]
Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 89393 SIMBAD Astronomical Database
- ↑ 2,0 2,1 VizieR
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
- ↑ 4,0 4,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982.
- ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
- ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
- ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
- ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
- ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
- ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
- ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
- Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
- McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
- Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)
Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
 |
Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге. Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,  Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
|