HD90277

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD90277 latin yazuında])
HD90277
Сурәт
Масса 2,28 M☉
Каталог коды GCRV 6550[1], GSC 02514-01294[1], HD 90277[1], HIC 51056[1], HIP 51056[1], HR 4090[1], IRAS 10230+3403[1], JP11 1946[1], 2MASS J10255481+3347462[1], PPM 75214[1], ROT 1566[1], SAO 62038[1], TD1 14824[1], UBV 9632[1], uvby98 100090277[1], AG+34 1086[1], BD+34 2128[1], WEB 9333[1], Gaia DR2 749214855324239232[1], 30 LMi, Gaia DR3 749214855324239232[1], TIC 85286908[1], GC 14315[1], TYC 2514-1294-1[1], UBV M 16202[1] һәм Renson 25964[1]
Йолдызлык Кече Арыслан йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 74,2666 ± 0,6773 парсек[2]
Скорость вращения звезды 34 km/s[3][4]
Параллакс 13,465 ± 0,1228 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −59,439 ± 0,111 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −73,711 ± 0,117 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 18,535 ± 0,454858 km/s[5]
Спектраль сыйныф A9IIIa[6]
Күренмә йолдызча зурлык 4,718 ± 0,009[7]
Светимость 58 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,45
Металличность 0,11[8]
Радиюс 4,182 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 156,47839561945 °[2]
Авышлык 33,796119199657 °[2]
Нәтиҗәле температура 7250 K[10]
Өслек гравитациясе 4200 сантиметр на секунду в квадрате[10]

HD90277 — Кече Арыслан йолдызлыгы[d]нда урнашкан A9IIIa[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,718 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 30 LMi SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ F. Royer, J. Zorec, Gómez A. E. Rotational velocities of A-type stars. III. Velocity distributions // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20065224 — arXiv:astro-ph/0610785
  4. ↑ Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20020943 — arXiv:astro-ph/0205255
  5. ↑ Jönsson, Henrik, Holtzman, Jon A., Allende Prieto C. et al. APOGEE Data and Spectral Analysis from SDSS Data Release 16: Seven Years of Observations Including First Results from APOGEE-South // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2020. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/ABA592 — arXiv:2007.05537
  6. ↑ 6,0 6,1 Gray R. O., Napier M. G., Winkler L. I. The Physical Basis of Luminosity Classification in the Late A-, F-, and Early G-Type Stars. I. Precise Spectral Types for 372 Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2001. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/319956
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Adamczak J., Lambert D. L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  9. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  10. ↑ 10,0 10,1 Khalack V., Leblanc F. Project VeSElkA: analysis of Balmer line profiles of slowly rotating chemically peculiar stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2015. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/150/1/2 — arXiv:1505.08158
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD90277&oldid=2929167