HD95310

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD95310 latin yazuında])
HD95310
Каталог коды GCRV 6804[1], GSC 03010-02498[1], HD 95310[1], HIC 53838[1], HIP 53838[1], HR 4288[1], IRAS 10580+3928[1], 2MASS J11005042+3912434[1], PPM 75613[1], ROT 1642[1], SAO 62354[1], TD1 15289[1], UBV 10061[1], uvby98 100095310[1], AG+39 1162[1], BD+39 2400[1], WEB 9752[1], Gaia DR2 775456761905169920[1], 49 UMa, Gaia DR3 775456761905169920[1], TIC 21542444[1], GC 15128[1], TYC 3010-2498-1[1], UBV M 16697[1] һәм Renson 27470[1]
Йолдызлык Зур Җидегән йолдызлыгы
Җирдән ераклык 106,613 ± 1,5163 парсек[2]
Скорость вращения звезды 86 km/s[3]
Параллакс 9,3797 ± 0,1334 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −27,041 ± 0,134 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −72,985 ± 0,117 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 3,3 ± 2,8 km/s[4]
Спектраль сыйныф Am[5][6]
Күренмә йолдызча зурлык 5,062 ± 0,009[7]
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,25
Металличность 0,11[8]
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 165,21007158385 °[2]
Авышлык 39,21207634426 °[2]
Нәтиҗәле температура 7074 K[8]
Өслек гравитациясе 2900 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD95310Зур Җидегән йолдызлыгында урнашкан Am[5][6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,062 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 49 UMa SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles a spectre particulier — 1958.
  6. 6,0 6,1 Eggen O. J. Motions of the bright peculiar and metallic-line A-type stars — 1959.
  7. 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. 8,0 8,1 8,2 Adamczak J., Lambert D. L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 2014. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1088/0004-637X/791/1/58arXiv:1407.2157
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]