HD 137509

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD 137509 latin yazuında])
HD 137509
Каталог коды GSC 09263-01520[1], HD 137509[1], SAO 257290[1], HIP 76011[1], 2MASS J15312711-7103436[1], CD-70 1302[1], CPC 21.1 2930[1], CPD-70 2069[1], GC 20810[1], HIC 76011[1], PPM 372701[1], TD1 18235[1], TYC 9263-1520-1[1], NN Aps[1], uvby98 100137509[1] һәм Gaia DR2 5795787581162256384[1]
Йолдызлык Оҗмах кошы[d][2]
Җирдән ераклык 198,3733 ± 1,9794 парсек[3]
Скорость вращения звезды 20 ± 2 km/s[4]
Параллакс 5,041 ± 0,0503 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −15,503 ± 0,074 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −16,276 ± 0,057 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 0,5 km/s[5]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d]
Спектраль сыйныф Ap(SiCrFe)[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,87[7]
Светимость 122,75 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,43
Радиюс 1,14 солнечный радиус
Диаметры 3 910 000 km[8]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 232,86297891052 °[3]
Авышлык −71,062128978022 °[3]
Нәтиҗәле температура 13 100 K[4]
Оценка возраста объекта 124 миллион лет

HD 137509 — Оҗмах кошы[d][2]нда урнашкан Ap(SiCrFe)[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,87[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 NN Aps SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 Landstreet J. Abundances determined using Si ii and Si iii in B-type stars: evidence for stratification // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2013. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201220671 — arXiv:1301.3050
  5. ↑ Barbier-Brossat M., Petit M., Figon P. Third bibliographic catalogue of stellar radial velocities (Text in French) — 1994.
  6. ↑ 6,0 6,1 Houk N., Cowley A. P. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 — 1975.
  7. ↑ 7,0 7,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  8. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD_137509&oldid=2929765