{{Шәхес

Биографиясе =

Василий Максим улы Коломасов — крестьян улы. 1933 елда Мордовия партия мәктәбендә укый, аннары «Эрзянь коммуна» газетасы редакциясендә, «Сятко» («Чаткы») журналының әдәби хезмәткәре, «Молния» колхозы рәисе булып эшли.

Мордва укытучылар институтының читтән торып уку бүлеген тәмамлаган.

Бөек Ватан сугышы ветераны. 1943 елда каты яралана һәм демобилизацияләнә. 1956 елда Саранскка күчеп китә, мордва китап нәшриятында эшли. Гомеренең соңгы елларын (1970-1987) Молния бистәсендә үткәрә.

Иҗаты

1931 елда шагыйрь буларак дебют ясый.

Әдәбиятка прозаик һәм драматург буларак килеп керә. Хатларның юмористик манерасы аның беренче әсәрләрендә — «Прокопыч» хикәясендә (1935) һәм «Яхим Лавринов» повестендә (1936) ачыклана, алардан язучының төп хезмәте үскән «Лавгинов» романында (1941-1956). Романның төп темасы-мордва авылын коллективлаштыру, колхоз коллективында крестьяннарны яңадан коралландыру. Роман хаклы рәвештә мордва әдәбиятының алтын фондына керде. 1962 елда "Лавгинов» сәхнәләштерелә һәм телевидение аша күрсәтелә. Роман рус телендә дә (1959) язучы Л. Елисеевны тәрҗемәсендә басылып чыга.

Сайланма әсәрләр

«Яхим Лавгинов» (повесть, 1936)
«Прокопыч» (пьеса 1940)
«Норовава» (Драма, 1945. 1946 елда Мордва драма театры сәхнәсендә куела.)
«Каракужонь туй» (пьеса, 1960)
«Пайстомо пиштяка» («Бәхетсезлек очрагы» хикәясе, 1956),
«Кавто церынеть» («Ике малай» хикәясе, 1957),
«Телень ки» («Кышкы юл» хикәясе, 1984) һ. б.

Болгар язучылары әсәрләренең эрзян теленә тәрҗемәче буларак билгеле. В. Гоголь «Ревизор», Г. Гейне язган кайбер шигырьләр, М. Шолоховның «Кеше Язмышы» хикәясе һ. б.

Сылтамалар

Коломасов, Василий Максимович