Фелия Литвин

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Фелия Литвин latin yazuında])
Фелия Литвин
Туган телдә исем фр. Felia Litvinne
Туган 29 август 1863(1863-08-29)[1]
Санкт-Петербург, Россия империясе[2]
Үлгән 12 октябрь 1936(1936-10-12)[3][2] (73 яшь)
Париж[2]
Үлем сәбәбе авыру
Күмү урыны Пер-Лашез[d][4] һәм Grave of Schutz-Litvinne[d]
Ватандашлыгы Франция
Россия империясе
Һөнәре опера җырчысы

 Фелия Литвин Викиҗыентыкта

Франсуаза Жанна Васильевна Литвинова (кызлыкта Шютц), сәхнә исеме Фелия (Фели, Фекла, Фани) Литвин (Félia Litvinne; 31 август (12 сентябрь) 1860, Санкт-Петербург, Россия Империясе -12 октябрь 1936 ел, Париж, Франция ) — җырчы.

Биографиясе[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Әнисе Канадада туган, Шотландия полковнигы Мунро де Фаулның һәм француз хатын-кызы Лару ханымның оныгы. Бабасы, полковник Джон Мунроны, Ф. Купер " Последний из Могикан" әсәрендә геройларының берсе итеп ясый [5] . Музыка һәм җырга Италиянең иң яхшы укытучыларында өйрәнә

15 яшеннән ул Парижда яши, анда өч ел дәвамында Барт-Бандералидан, аннары Полина Виардонан (1880-нче еллар башы) җыр дәресләре ала. 16 яшендә ул беренче тапкыр Парижның "Плейель" залында чыгыш ясый, анда Леонораның ариясен җырлый ( "Трубадур" ). Соңрак ул Бордода, Женевада, Нью-Йоркта (Метрополитен операсы) җырлый. 1886-1887 еллар мизгелендә Брюссель " Ла Монна " театрында чыгыш ясый.

1888 елда ул Римда һәм Венециядә җырлый, Парижның "Гранд опера" театры сәхнәсендә чыгыш ясый. Аннары аны Неапольгә (Teatro San Carlo) һәм Mилaнга ( 1890, Teatro alla Scala ) чакыралар. Шул ук елның октябрендә ул Мәскәү Зур театрында беренче тапкыр чыгыш ясый, аннары Санкт-Петербургның Мариинский театрында җырлый һәм Одессаның Италия операсына чакыру ала.

1892 елда ул Мадридта, 1895 елда Марсельдә, соңрак Миланда, Монте-Карлода җырлый.

1897 елда Метрополитен операсында уңышлы гастрольләрдән соң, ул АКШ шәһәрләрендә гастрольләрдә була.

1903 елда ул "Император патшалыгының солисты" исемен ала.

1915 елда җырчының соңгы спектакле опера сәхнәсендә була (Монте-Карло, Аида, Энрико Карузо белән бергә).

1917 елда ул Парижның "Гранд опера" театры сәхнәсендә А.де Палигнакның "Джудит " операсында күренә

Ул Фонтенблодагы консерваториядә (профессор) укыта. Ул Франциянең Мактау легионы белән бүләкләнде ( 1927 ). Парижда һәм Санкт-Петербургта граммофонга 39 әсәре язылган.

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ Léonore бирелмәләр нигезе — ministère de la Culture.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Archivio Storico Ricordi — 1808.
  3. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم, платформа відкритих даних, платформа открытых данных, plateforme de données ouvertes, piattaforma di dati aperti, Opendata-Plattform, otevřená data platforma, åben-data-platform, տվյալների բաց շտեմարան, platforma za odprte podatke, plataforma de datos abierta, plataforma de dados aberta, платформа адкрытых даных, платформа на отворените данни, platforma otwartych danych, ашық деректер платформасы, ачык маалыматтарды платформа, açıq məlumat platforması, ochiq ma'lumotlar platforma, açık verilerin platformu, платформа отвореног података, platforma otvorenih podataka, platforma otvorenog podataka, platforma otvorených údajov, πλατφόρμα ανοικτών δεδομένων, platformu atklātā datu, platforma atvira duomenų, platvormi avatud andmete, avoimen datan foorumi, nyílt adatok platformja, პლატფორმა ღია მონაცემები, платформа за отворени податоци, нээлттэй мэдээллийн тавцан, platformă de date deschise, platformo de malferma datumoj, open data platform, плятформа адкрытых зьвестак, Усьтэм даннойёслэн платформазы, асыҡ мәғлүмәт платформаһы, açıq malümat platforması, açıq malümat platforması, ачык малюмат платформасы, öppen dataplattform, платформаи додаҳои боз, ачык кӧргӱзӱлердиҥ платформазы, гом бæрæггæнæнты платформæ — 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 Bauer P. Deux siècles d'histoire au Père Lachaise — Versailles: 2006. — ISBN 978-2-914611-48-0
  5. ↑ Моя жизнь и мое искусство. Л. 1967, с. 29

Сочинение[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Ma vie et mon art. Paris. 1933.
  • Литвин Ф. Моя жизнь и мое искусство. - Ленинград: Музыка, 1967.. - 164 с. : ил.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Свириденко С. Вагнеровские типы трилогии «Кольцо нибелунга» и артисты Петербургской оперы. СПб. 1908. С. 172—174.
  • Старк Э. (Зигфрид). Петербургской опера и её мастера. 1890—1910. Ленинград — Москва. 1940. С. 42-50.
  • ЛЕВИК С. Ю. Фели Литвина // Советская музыка. № шестой Москва. 1960.
  • Гозенпуд AA Фели Литвина. // Литвин Ф. Моя жизнь и мое искусство. Ленинград. 1967. С. 3-26.
  • Барковский А. Потомки белорусов Сибири. // Голос времени. № 1. Лондон. 1995. С. 22-24.
  • Барковский А. Потомки белорусов в Сибири. // Погоня. Гродно. 3-9 февраля 1995. С. 5

Сылтамалар[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Литвин Фелия Васильевна — статья из Большой советской энциклопедии. 
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=Фелия_Литвин&oldid=2551289