HD110951

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD110951 latin yazuında])
HD110951
Каталог коды GSC 00875-00998[1], HD 110951[1], HIP 62267[1], HR 4847[1], IRAS 12430+0756[1], SAO 119574[1], 2MASS J12453704+0740240[1], BD+08 2639[1], FK5 1328[1], GC 17346[1], GCRV 7652[1], HIC 62267[1], JP11 2292[1], N30 2941[1], PLX 2939[1], PLX 2939.00[1], PMC 90-93 923[1], PPM 159145[1], ROT 1883[1], TD1 16466[1], TYC 875-998-1[1], UBV 11456[1], FM Vir[1], YZ 7 6218[1], uvby98 100110951[1], SBC9 741[1], FAUST 3442[1], SBC7 475[1], WEB 11061[1], Gaia DR2 3710456301811923712[1], 32 Vir, d² Vir, Gaia DR3 3710456301812734336[1], TIC 390633441[1], AG+07 1669[1], UBV M 18594[1] һәм Renson 32240[1]
Йолдызлык Сөмбелә йолдызлыгы
Җирдән ераклык 80,3297 ± 0,7937 парсек[2]
Скорость вращения звезды 17,4 ± 1,4 km/s[3]
Параллакс 12,4487 ± 0,123 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 4,888 ± 0,14 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −107,945 ± 0,173 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −10,6 ± 2,8 km/s[4]
Тип переменной звезды δ Щита[d]
Спектраль сыйныф Am[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,207 ± 0,009[6]
Металличность −0,03[7]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 191,4044102619 °[2]
Авышлык 7,673324956437 °[2]
Нәтиҗәле температура 7113 K[3]
Өслек гравитациясе 10 000 сантиметр на секунду в квадрате[7]

HD110951 — Сөмбелә йолдызлыгында урнашкан Am[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,207 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 d02 Vir SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 M. Ammler-von Eiff, A. Reiners New measurements of rotation and differential rotation in A-F stars: are there two populations of differentially rotating stars? // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201118724 — arXiv:1204.2459
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 Levato H. Rotational velocities and spectral types for a sample of binary systems — 1975.
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 Mitton J. Spectroscopic observations and curve of growth analyses of the four A stars omicron Peg, beta Ari kappa Ari and 32 Vir — 1977.
  8. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD110951&oldid=2930501