HD117044

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD117044 latin yazuında])
HD117044
Каталог коды HD 117044[1], 2MASS J13273003+1354494[1], GSC 00898-00036[1], HIP 65644[1], SAO 100573[1], AG+14 1377[1], BD+14 2617[1], HIC 65644[1], PPM 129831[1], TYC 898-36-1[1], UBV M 19401[1], uvby98 100117044[1], YZ 14 4849[1], SBC9 3069[1], Gaia DR1 3740193242323578624[1] һәм Gaia DR2 3740193246619370368[1]
Йолдызлык Сөмбелә йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 152,973 ± 1,6264 парсек[3]
Параллакс 6,5371 ± 0,0695 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −15,83 ± 0,068 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −27,895 ± 0,136 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −12,078 ± 1,735 km/s[4]
Спектраль сыйныф F0II[5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,19[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 201,87509708558 °[3]
Авышлык 13,913752601958 °[3]

HD117044Сөмбелә йолдызлыгы[2]нда урнашкан F0II[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,19[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 117044 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Udry S., Mayor M. Double stars with wide separations in the AGK3 - I. Components that are themselves spectroscopic binaries // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2012. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1111/J.1365-2966.2012.20308.X
  5. 5,0 5,1 Blaauw A., Tolbert C. R., West R. M. et al. Space distribution and kinematics of intermediate population 2 stars. Part I photometry and spectroscopy in selected McCormick proper motion fields // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1976. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]