HD122405

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD122405 latin yazuında])
HD122405
Каталог коды HD 122405[1], HIP 68478[1], HR 5263[1], SAO 83130[1], 2MASS J14011048+2723116[1], GSC 02009-00085[1], BD+28 2287[1], FK5 517[1], GC 18943[1], GCRV 8243[1], HIC 68478[1], N30 3185[1], PMC 90-93 368[1], PPM 103025[1], ROT 2023[1], SRS 30517[1], TD1 17202[1], TYC 2009-85-1[1], uvby98 100122405[1], YZ 27 6689[1], Gaia DR1 1450969317004082944[1], WEB 11998[1], Gaia DR2 1450969317004082944[1], 11 Boo, TIC 28171319[1], Gaia DR3 1450969321300167168[1], AG+27 1336[1], UBV M 19913[1] һәм Renson 35090[1]
Йолдызлык Үгезкөтүче йолдызлыгы
Җирдән ераклык 101,695 ± 0,8956 парсек[2]
Скорость вращения звезды 123 km/s[3]
Параллакс 9,8333 ± 0,0866 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 18,638 ± 0,064 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −78,929 ± 0,08 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −24 ± 4,3 km/s[4]
Спектраль сыйныф A6V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 6,221 ± 0,009[6]
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,44
Радиюс 2,62 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 210,29366965676 °[2]
Авышлык 27,38659587519 °[2]
Нәтиҗәле температура 7742 K[8]
Оценка возраста объекта 328 миллион лет

HD122405 — Үгезкөтүче йолдызлыгында урнашкан A6V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,221 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 11 Boo SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20020943 — arXiv:astro-ph/0205255
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 Palmer D. R., Walker E. N., Jones D. H. P. et al. The radial velocities spectral types and projected rotational velocities of 633 bright northern A stars // Royal Observatory Bulletin — 1968.
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  8. ↑ Ramirez I., Melendez J. The effective temperature scale of FGK stars. I. Determination of temperatures and angular diameters with the infrared flux method // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2005. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/430101 — arXiv:astro-ph/0503108
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD122405&oldid=2931172