HD35548

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD35548 latin yazuında])
HD35548
Каталог коды ADS 4020[1], 2MASS J05253107-0032383[1], AG-00 619[1], BD-00 945[1], BD-00 945A[1], CCDM J05255-0033AB[1], GC 6676[1], GCRV 56148[1], GSC 04753-01891[1], HD 35548[1], HIC 25365[1], HIP 25365[1], HR 1800[1], IDS 05204-0038 AB[1], PPM 175821[1], SAO 132086[1], TD1 4577[1], TYC 4753-1891-1[1], UBV 5162[1], uvby98 100035548[1], WDS J05255-0033AB[1], YZ 90 1302[1], WEB 4916[1] һәм Gaia DR2 3220582193274574720[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы[2]
Скорость вращения звезды 25 km/s[3]
Параллакс 4,65 ± 0,58 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −3,67 ± 0,41 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения −1,45 ± 0,64 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −10,4 ± 0,8 km/s[5]
Спектраль сыйныф B9III[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,57[7]
Металличность −0,2[8]
Чор J2000.0[d][4]
Туры калкулык 81,3795028225 °[4]
Авышлык −0,54394693583 °[4]
Нәтиҗәле температура 11 050 K[8]
Өслек гравитациясе 6300 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD35548Орион йолдызлыгы[2]нда урнашкан B9III[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,57[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 35548 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. Abt H. A., Levato H., Grosso M. Rotational Velocities of B Stars // Astrophys. J. / E. VishniacIOP Publishing, 2002. — ISSN 0004-637X; 1538-4357doi:10.1086/340590
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  5. R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr.Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994doi:10.1002/ASNA.200710776arXiv:0705.0878
  6. 6,0 6,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  7. 7,0 7,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  8. 8,0 8,1 8,2 Smith K. C., Dworetsky M. M. Elemental abundances in normal late-B and HgMn stars from co-added IUE spectra. I. Iron-peak elements // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1993. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]