Эчтәлеккә күчү

HD8441

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD8441 latin yazuında])
HD8441
Каталог коды CSV 5917[1], GCRV 51585[1], GSC 02825-02536[1], HD 8441[1], HIC 6560[1], HIP 6560[1], 2MASS J01241868+4308315[1], PPM 43950[1], SAO 37177[1], TD1 790[1], UBV 1471[1], uvby98 100008441[1], UBV M 8146[1], AG+42 125[1], BD+42 293[1], TYC 2825-2536-1[1], Gaia DR1 396629131591273472[1], Gaia DR2 396629101528311552[1], HN And[1], AGKR 1195[1], GC 1692[1], GEN# +1.00008441[1], SKY# 2121[1], Renson 2050[1] һәм TIC 238659021[1]
Йолдызлык Андромеда йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 290,9429 ± 8,2955 парсек[3]
Скорость вращения звезды 23,4 ± 2,8 km/s[4]
Параллакс 3,4371 ± 0,098 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −13,258 ± 0,169 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −4,355 ± 0,19 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −19,6 ± 2,7 km/s[4]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d]
Спектраль сыйныф A4VpSrSi[5]
Күренмә йолдызча зурлык 6,676 ± 0,01[6]
Металличность 0,56[7]
Диаметры 4 840 000 km[8]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 21,077817765522 °[3]
Авышлык 43,142119250721 °[3]
Нәтиҗәле температура 9000 K[4]
Өслек гравитациясе 2500 сантиметр на секунду в квадрате[7]

HD8441 — Андромеда йолдызлыгы[2]нда урнашкан A4VpSrSi[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,676 ± 0,01[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 HN And SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Yakunin, I. A., Kudryavtsev, D. O., Semenko, E. A. et al. Fundamental Parameters of CP Stars observed at the 6-m Telescope. I. Observations in 2009-2011 // Astrophysical Bulletin — Springer Science+Business Media, 2019. — ISSN 1990-3413; 1990-3421 — doi:10.1134/S1990341319010061
  5. ↑ 5,0 5,1 Abt H. A. Spectral Classification of Stars in A Supplement to the Bright Star Catalogue // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2004. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/423803
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 Adelman S. J. A study of twenty-one cool Ap stars. II. A reassessment of HD 8441 // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1984. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD8441&oldid=2929579