Александр Пономарёв (1953)

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Александр Пономарёв (1953) latin yazuında])
Александр Пономарёв
Туган телдә исем Александр Никитович Пономарёв
Туган 15 гыйнвар 1953(1953-01-15)
СССР, РСФСР, ТАССР, Минзәлә районы, Иске Красный Бор
Үлгән 16 сентябрь 2022(2022-09-16) (69 яшь)
РФ, Санкт-Петербург
Ватандашлыгы ССБР байрагы СССР
Россия байрагы РФ
Әлма-матер И. Е. Репин исемендәге Санкт-Петербург сынлы сәнгать, скульптура һәм архитектура институты[d]
Һөнәре рәссам, педагог
Бүләк һәм премияләре Россия Федерациясенең атказанган рәссамы - 2010 Санкт-Петербургка 300 ел медале

 Александр Пономарёв Викиҗыентыкта

Википедиядә Пономарёв фамилияле башка кешеләр турында мәкаләләр дә бар.

Александр Пономарёв, Александр Никита улы Пономарёв (рус. Пономарёв Алекса́ндр Ники́тович, 1953 елның 15 гыйнвары, СССР, РСФСР, ТАССР, Минзәлә районы, Иске Красный Бор – 2022 елның 16 сентябре, РФ, Санкт-Петербург) ― россияле рәссам, педагог, Россия Рәссамнар берлеге әгъзасы (Санкт-Петербург рәссамнар берлеге, 1991) [1], Россия Федерациясенең атказанган рәссамы (2010)[2].

Тәрҗемәи хәле[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

1953 елның 15 гыйнварында Татарстан АССР Минзәлә районы Иске Красный Бор авылында[3] туган. 1968–1972 елларда Лениногорск музыкаль-сәнгать педагогия училищесында укыган. 1988 елда И. Е. Репин исемендәге Ленинград рәсем, скульптура һәм архитектра институтының (хәзерге Илья Репин исемендәге Санкт-Петербург сәнгать академиясе[d]) рәсем факультетын тәмамлаган (профессор В. М. Орешников һәм профессор П. Т. Фомин җитәкчелегендәге остаханә[4]). 1988 елда Бөтенсоюз диплом эшләре конкурсында «Сугыш кайтавазы» (Эхо войны) диплом картинасы өчен СССР Сәнгать академиясенең Алтын медаленә лаек булган[5].

1989 елдан 1993 елга кадәр ― СССР халык рәссамы академик А. А. Мыльников җитәкчелегендәге СССР Сәнгать академиясенең монументаль рәсем сәнгате иҗади остаханәсе стажеры. 1993 елдан ― Н. К. Рерих исемендәге Санкт-Петербург сәнгать училищесының (1992 елга кадәр В. А. Серов исемендәге Ленинград сәнгать училищесы) рәсем һәм композиция укытучысы[6]. 2006 елда Academy of fine arts та (Пекин) укыткан.

1993 елда рәссамның эшләре Reading Public Museum (Пенсильвания, АКШ) коллекциясенә кертелә[7]. 2005 елда «Воронич шәһәрчеге» картинасы Әрмәнстанның Милли картиналар галереясе экспозициясен тулыландырган[8]. Картиналары АКШ, Алмания, Голландия, Финляндия, Кытай һәм Россия музейларында һәм шәхси коллекцияләрдә саклана.

Бүләкләре, мактаулы исемнәре[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • 2010 ― Россия Федерациясенең атказанган рәссамы

Галерея[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • А. Пономарёв. Октябрь. 2008
    А. Пономарёв. Октябрь. 2008
  • А. Пономарёв. Ленинград нимфалары. 1991
    А. Пономарёв. Ленинград нимфалары. 1991
  • А. Пономарёв. Кытай таулары. 2006
    А. Пономарёв. Кытай таулары. 2006
  • А. Пономарёв. Яз. 2016
    А. Пономарёв. Яз. 2016
  • А. Пономарёв. Маша. 1991
    А. Пономарёв. Маша. 1991
  • А. Пономарёв. Әбиләр чуагы. 2000
    А. Пономарёв. Әбиләр чуагы. 2000

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ Санкт-Петербургский Союз художников. 2019-07-28 тикшерелгән.
  2. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 14.06.2010 г. № 713. Kremlin.ru (2010-06-14). 2019-07-28 тикшерелгән.
  3. ↑ Иске Красный Бор авылы Кама елгасының Красный Бор авылына каршы ярында, хәзерге Минзәлә районының ярым су баскан җирләрендә урнашкан булган
  4. ↑ Юбилейный Справочник выпускников Санкт-Петербургского академического института живописи, скульптуры и архитектуры имени И. Е. Репина Российской Академии художеств. 1915—2005. СПб., Первоцвет, 2007.
  5. ↑ И. Мямлин. Начало, которое радует. Дипломники-88 Ленинградского института имени И. Е. Репина — Журнал «Юный художник», № 5, 1989 год
  6. ↑ Санкт-Петербургское художественное училище имени Н. К. Рериха. 2019-07-28 тикшерелгән.
  7. ↑ Russian exhibit to open Sunday at the museum — Газета: Reading Eagle, March 12, 1993
  8. ↑ Дар петербургских художников — Журнал «Консул» № 3, декабрь, 2005, стр. 40

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Дмитренко А. Ф. Открывая неведомые земли (В. Петров-Маслаков, А. Пономарев) // Аврора, № 8—9, 1997, с. 36—38.
  • Мария Гусарова. Природа — единственный поверенный художника. Газета «Художник Петербурга», № 3, 2000 год
  • Арина Ушина. Александр Пономарёв. Газета «Художник Петербурга», № 12, 2007 год
  • IX Всероссийская художественная выставка. Каталог выставки. Издательство «Галарт», Москва, 1999 год
  • Москва — Петербург 2001. Каталог выставки. Информационно-издательский отдел МСХ, 2001 год
  • Петербургское искусство XX века. Каталог выставки. Центральный выставочный зал «Манеж». Санкт-Петербург. 2002 год
  • Художники — городу. Выставка к 70-летию Санкт-Петербургского Союза художников. Каталог — Санкт-Петербург, Петрополь, 2003
  • Санкт-Петербургскому Союзу художников — 85. Каталог выставки в Манеже. ARTINDEX, 2017 год
Мәкаләләр
  • Геннадий Семенов. Онытылмас еллар. «Минзәлә», 17.02.2023, № 6, 5нче бит.

Сылтамалар[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=Александр_Пономарёв_(1953)&oldid=4119097